4 augustus - onderweg naar Kuopio (Finland)

Eens de grens over wachten we in een tankstation bij Lappeeranta op Yuri & Emile. Wij hebben in de auto snel een documentje in het Engels opgemaakt voor de overdacht van de auto van Luuk, die vandaag terugkeert naar huis. Luuk zijn vader is gisteren overleden en hij en zijn vrouw vliegen morgen vanuit Helsinki terug naar Nederland. Emile gaat verder rijden met hun auto zodat ze die niet hoeven te repatriëren.

Nadat we Luk en zijn vrouw aan het station hebben afgezet, rijden we met 4 auto's door naar Kuopio: wij, Jaap & Corrie, Yuri en Emile (in de auto van Luuk). Ver komen we echter niet want de auto van Yuri begint plots heel erg veel rook uit te spuwen. Als er ineens een hele wolk naar buiten komt, gaan we aan de kant.

De motor rookt en de olie staat te koken ... dat ziet er niet goed uit. We hebben 3 opties: de auto laten staan en morgen terugkeren met een paar man om hem op te lappen OF de auto 300 km slepen OF nu direct de boel repareren. Effe kijken ... hebben we alles bij de hand om dat te doen? OK, moet lukken.

We slepen de auto tot op een rustiger plekje en de mannen gaan aan de slag. Het hele motorblok moet open. Met een motor die gloeiend heet staat, is dat niet evident. Maar deze mannen schrikken voor niks terug en gaan ervoor. Eenmaal de motor open, zien we hoe erg het is: de hele motor zit vol met een mengsel van water en olie. Het lijkt wel erwtensoep. Alles moet eruit.

Exact 2 uur en 5 minuten later draait Yuri de contactsleutel om ... en ja hoor, hij draait weer perfect. We zetten onze tocht naar Kuopio verder en komen om 23u30 veilig en wel aan in het hotel. Daar worden we opgewacht door een voltallig ontvangstcomittee met het nodige gejuich en applaus ... én we worden al direct getrakteerd op een welverdiende frisse pint! Fantastische ploeg. :-)

4 augustus - Vertrek uit St-Petersburg

Na de gebruikelijke ochtendbriefing verzamelen we allemaal vóór het hotel waar we eerst nog door de Russische pers worden gefotografeerd. De journaliste had mij de avond voordien al aangesproken en vóór ik haar had doorverwezen naar Jaap, onze Tour-manager, had ik haar verteld dat wij (Lieve en ik) het enige Belgische team waren in dit volledig Nederlandse convooi. Dat heeft mij geen windeieren gelegd want ik ben de enige die ze een 10-tal keer individueel vóór onze Volvo hebben gefotografeerd. :-)

De uittocht uit de stad verloopt redelijk. De ene groep rijdt door de binnenstad, de andere via de buitenring. Wij rijden met de groep van 4 Volvo's waarmee we onze 'blijde intrede' in Rusland hebben gemaakt. De verplaatsing gaat gepaard met de typische Russische rijstijl (geen regels, weinig discipline, dikke bakken en oude verroeste wrakken, veel rook en doemp). Nadat we een knaller van een put in het wegdek min of meer hebben overleefd, rijden we ons vast in de ochtendspits. Door werken moeten we van 4 naar 1 rijstrook. We verliezen al snel een uurtje op de ring.

Na een rit van ongeveer 140 km worden we door Jaap opgewacht net voor de grens en aangemaand om maar onmiddellijk door te rijden naar de eerste grenspost. Daar wordt het weer aanschuiven zoals gewoonlijk. De Russissche douanebeambten hebben nu wel iets sneller door dat we met een heel convooi onze auto's weer moeten uitklaren, dus zetten ze een eerste deel van zo'n 10 auto's aan de kant zodat we de rest (Russen en Finnen) niet ophouden.

De chauffeur van elk voertuig moet naar een kantoortje waar we met z'n allen aan de exportformaliteiten beginnen. De ene kijkt af van de ander en het blijkt te vlotten ... dacht je maar. Per persoon/voertuig neemt het invoeren van alle data in meerdere pc's toch al vlug een kwartier in beslag en je ziet het humeur (en de bakkes) van de Russische douanebeambten zo naar beneden gaan. We proberen met z'n 10 de sfeer er in te houden door wat grappen te maken en te lachen maar dat is niet naar de zin van de Rus in uniform achter het loket die ons ronduit begint af te blaffen. Telkens als die vriendelijke man met de lange smoel een document heeft afgewerkt, slaat hij ermee op de desk van het loket. Nadat ikzelf 'aangenaam verwerkt' ben, heb ik te horen gekregen dat de volgende bende bediend werd door een vrouwelijke versie van zo'n geüniformeerde Rus, maar dan nog een stuk slechter ...

Goodbye Russia, see U never again!!!

En wat hebben we geleerd vandaag?

1. De Russen kunnen niet lachen.
2. Schone vrouwen maar allemaal een lange bakkes.
3. Het eten is hier ook niet je dat.
4. Ze houden niet van Visa, liever cash.
5. Kom vooral niet met de auto, tenzij ge graag uren aan de grens kampeert!!!