Na de gebruikelijke ochtendbriefing verzamelen we allemaal vóór het hotel waar we eerst nog door de Russische pers worden gefotografeerd. De journaliste had mij de avond voordien al aangesproken en vóór ik haar had doorverwezen naar Jaap, onze Tour-manager, had ik haar verteld dat wij (Lieve en ik) het enige Belgische team waren in dit volledig Nederlandse convooi. Dat heeft mij geen windeieren gelegd want ik ben de enige die ze een 10-tal keer individueel vóór onze Volvo hebben gefotografeerd. :-)
De uittocht uit de stad verloopt redelijk. De ene groep rijdt door de binnenstad, de andere via de buitenring. Wij rijden met de groep van 4 Volvo's waarmee we onze 'blijde intrede' in Rusland hebben gemaakt. De verplaatsing gaat gepaard met de typische Russische rijstijl (geen regels, weinig discipline, dikke bakken en oude verroeste wrakken, veel rook en doemp). Nadat we een knaller van een put in het wegdek min of meer hebben overleefd, rijden we ons vast in de ochtendspits. Door werken moeten we van 4 naar 1 rijstrook. We verliezen al snel een uurtje op de ring.
Na een rit van ongeveer 140 km worden we door Jaap opgewacht net voor de grens en aangemaand om maar onmiddellijk door te rijden naar de eerste grenspost. Daar wordt het weer aanschuiven zoals gewoonlijk. De Russissche douanebeambten hebben nu wel iets sneller door dat we met een heel convooi onze auto's weer moeten uitklaren, dus zetten ze een eerste deel van zo'n 10 auto's aan de kant zodat we de rest (Russen en Finnen) niet ophouden.
De chauffeur van elk voertuig moet naar een kantoortje waar we met z'n allen aan de exportformaliteiten beginnen. De ene kijkt af van de ander en het blijkt te vlotten ... dacht je maar. Per persoon/voertuig neemt het invoeren van alle data in meerdere pc's toch al vlug een kwartier in beslag en je ziet het humeur (en de bakkes) van de Russische douanebeambten zo naar beneden gaan. We proberen met z'n 10 de sfeer er in te houden door wat grappen te maken en te lachen maar dat is niet naar de zin van de Rus in uniform achter het loket die ons ronduit begint af te blaffen. Telkens als die vriendelijke man met de lange smoel een document heeft afgewerkt, slaat hij ermee op de desk van het loket. Nadat ikzelf 'aangenaam verwerkt' ben, heb ik te horen gekregen dat de volgende bende bediend werd door een vrouwelijke versie van zo'n geüniformeerde Rus, maar dan nog een stuk slechter ...Goodbye Russia, see U never again!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten