Epiloog

Ik wil eindigen met een paar uitspraken van de wijze D.J.,

beetje in zichzelf gekeerde filosoof / limerickbelleman, die op grote

"Volvo ervarings verkondigingen" van velen steeds een eigen originele mening heeft.

Even ter illustratie.

Op het ogenblik dat we net boven de poolcircel onze kleren uittrokken om in het meer te gaan zwemmen, filosofeert hij als volgt:

Zoals iedereen wel weet wil ik die met de dikste reet...!

In Rusland in de lobby van het hotel tijdens een gezellig samenzijn komt er plots uit z'n mond:

Er was eens een dominees dochter uit Urk,

die had me er eentje van kurk,

niemand geraakte er door,

zelfs niet meneer pastoor.

Daarom nam hij haar maar langst achter,

de schurk.

Met deze woorden sluit ik het komplete reisverhaal "BottenvikenTour 2011"af

en wil ik namens Lieve en mezelf iedereen bedanken voor één van de mooiste ervaringen

uit ons leven.

Wat er nu in België ook gezegd wordt over die "Hollanders" ... we zullen het

(nu ja 't zal heeel moeilijk zijn, maar allez) afdoende tegenspreken ... :-)

In elk geval nog eens enorm bedankt en in 't bijzonder aan Emile en Yuri (Robin & Batman),

D.J. en Gijs en Corrie en Jaap.

Met vriendelijke groet,

Fie (Philip) & Lieve

De Morning after

Geslapen als een roosje (lees: varken), met een kop van de meest massieve houtsoort, en vooral weer een ochtendhumeur ... aanschuiven voor een hoop spek met eieren en witte bonen en bah ... allemaal bucht (bucht: zie vlaamse woordenboek).

Beetje bekomen op het dek om even later af te zakken naar de parkeerruimtes van de boot.

'k Begin stilaan terug op aarde (eigenlijk zee) te komen en zie dat iedereen bij z'n in de lange rij staande Volvo beetje sip kijkt. Tijd om afscheid te nemen, persoonlijke herinneringen komen naar boven ... ja dat was het wel, wat een tocht, wat een ervaring.

Stilaan verlaat de caravaan Volvo's de buikruimte van de luxueuze overzetboot en we beseffen samen, iedereen eigenlijk dat dit het laatste beeld is van onze komplete groep, de volledige sliert van 37 ouwe robuuste, karaktervolle, zeer betrouw- en dierbare Volvo's.

We worden uitgewuifd door de bootmascotte en nog ander schoons en kijken vlug nog in het rond om toch nog wat visueel mee te pikken ...

Voor we het weten, rijden we op de snelweg en verzadigt de groepsmeute

in het algemene verkeer.

Na tientallen kilometers snelweg huiswaarts blijven we naar aloude traditie,

nu ja ... tourgewoonte, over met Yuri en Emile ... voor de laatste koffiestop.

Ook hieraan komt stilaan een eind en we zetten het allerlaatste stuk in richting "België", huiswaarts (Kiel-D  Aalst-B  720Km).

De Overtocht

Afspraak om 15:30h op de grote parking voor de fotoshoot van de groep. Met z´n allen (de auto's) op rijen achter elkaar en zelf ervoor. Eén der onzen, Rob kruipt in een paal op voldoende hoogte en trekt de totaalfoto's.

Nu vlug richting incheckpoint voor de boot en rijden maar, recht in de buik van dit zeemonster. Aangezien we (weeral) als allerlaatste op de fotomeeting waren, zijn wij, Lieve en ik, zo goed als eerste op de boot.

We laten ons reisvehikel achter en zoeken onze kajuit op ... da's raar, we hebben elk een ander nummer wat betreft de slaapruimte ... ooh ... wordt leuk....!!!

Naarmate de groep groter wordt in de lange kajuitgangen, wordt het steeds meer en meer duidelijk dat alle partners van alle koppels bij iemand anders slapen ... fun, fun, fun gegarandeerd ... een laatste "Surprise" van Jaap ... "De Partnerruil"... dan nog wel een internationale ... Nederland-België gespeeld in Zweden ...

Tja, het lot der partneromwissel heeft beslist ... er zijn er die geluk hebben en er zijn er die het met iets minder moeten stellen ... voor mezelf geen probleem, ik hou wel es van een paar Km's met een iets oudere auto ... (grapje) .. of toch ni, ... het was een echt misverstand !!

Enfin, tickets werden omgeruild naar de oorspronkelijke partnersamenstelling en enkele ontbrekende kaartjes werden uitgedeeld ... einde gevoelspaniek (althans bij sommigen).

Na de kajuit- en bootverkenning is het tijd voor het afsluitmaal. De sfeer is goed, iedereen aan tafel, eten is lekker en het moment van de prijsuitreiking is aangebroken.

De laureaten ontvangen hun welverdiende beker voor de mooiste auto van deze tour en het feestje zit op de rails ... tot we (zoals meestal) de tent sluiten ... op zoek naar onze "echte gemeenschappelijke kajuit". 

Göteborg - 11 t/m 14 augustus

Na een verregende dag in Stockholm, zetten we donderdag 11 augustus koers naar de laatste halte van onze Bottenvikentour: Göteborg. Onderweg vinden we weer een prachtige stopplaats voor onze gebruikelijke lunch en koffiepauze. Een rustig plekje aan een meer met een steiger en zelfs duikplanken. Yuri kan niet wachten en dondert de steiger over recht naar de duikplank ... en gaat als een stevige bom het koude water in. De rest gaat er uiteraard direct achteraan.

We genieten nog een uurtje van de zon en daarna gaan we rechtstreeks door naar Göteborg, waar we rond 18u aankomen. In Göteborg blijven we het hele weekend. Vrijdag staat een Volvodag op het programma geörganiseerd door VROM. Wij staan veel te vroeg op (blijkt achteraf) en staan al om 8u15 op het Volvo terrein terwijl we daar eigenlijk maar om 10u15 moesten zijn. Gelukkig mogen we direct met groep B mee naar het testcircuit waar we 23 splinternieuwe Volvo's mogen uittesten. Ik heb al snel mijn favoriet gevonden: de V70 T6. Zalige bak ... 304 pk ... pure power!



De Volvo V70 T6 ... 304 pk

Na de testritten staat VROM die dag voor ons voor Vlug RechtsOmkeer Maken. We ontsnappen en keren terug naar het hotel waar we weer onze nest in duiken en nog 2 uurtjes maffen. In de namiddag gaan we te voet de stad verkennen. 's Avonds horen we dat Rob & Gijs die dag bijna van het testcircuit zijn gestuurd omdat ze toch net iets te hard (130 km/u) door de bochten gingen waar je eigenlijk maar 70 mocht. Die Volvo vent stond blijkbaar al zo heet als de banden van hun auto. :-)

Zaterdag brengen we een bezoek aan het Volvo Museum. Valt beter mee dan verwacht. Nog vrij groot en best de moeite waard. Zondagochtend nog even naar de VROM-beurs, maar die valt dan weer wat tegen.

Straks om 16u de boot op en dan zit onze reis er bijna op ...

9 augustus - Ontmoeting met Kalle P op weg naar Stockholm

Na een vermoeiende rijdag gisteren van Lulea naar Sundsvall (lange rit en redelijk veel regen), rijden we vandaag direct door naar Stockholm. Over het gebruikelijke ochtendritueel zal ik het niet meer hebben en zoals alle andere rijdagen begint deze op dezelfde manier. Route van Sundsvall naar Stockholm effe bekeken op de kaart. De afwijkingen zien we wel onderweg. Basisafstand is maar 420 km, dus one shot zouden we al om 14u00 in Stockholm zijn. Maar met onze copiloten Batman & Robin, die van alternatieve routes houden, kan dat wel wat langer worden.

Meet Kalle P

We merken al snel dat de walky talky’s het niet doen (vergeten op te laden) en ter hoogte van Hudiksvall, waar we een schiereilandje zouden bezoeken dat niet direct op onze gps vermeld staat, raken we de weg een beetje kwijt. Lieve en ik beslissen om Batman en Robin te laten rijden en zelf de weg te vragen bij een plaatselijke shop. Daar zien we een mooie Amazon staan … en die blijkt niet tot onze ploeg te behoren. De eigenaar, een vriendelijke man van een jaar of 70 schat ik, staat al teken te doen dat we naar hem toe moeten komen. Hij kijkt heel verwonderd als wijzelf en even later ook Emile & Yuri de parking oprijden. Hij spreekt ons onmiddellijk aan in het Zweeds en wordt bijna euforisch als wij onze bolides naast de zijne hebben geparkeerd. Hij vraagt ons zo rap als tellen om de motorkap open te doen en komt … bijna … klaar. Van verwondering komen bij hem herinneringen en verhalen naar boven, waar wij jammer genoeg geen jota van verstaan, want hij spreekt geen woord Engels en wij geen woord Zweeds … Hij laat zijn eigen stalen Zweeds rendier zien en geeft zelfs de sleutels aan Emile om er een ritje mee te maken. Die laat zo’n kans natuurlijk niet liggen en maakt een paar rondjes op de parking. De groepsvreugde is top.

Kalle P, zo heet de man en zo staat het ook op zijn gepersonaliseerde nummerplaat, ziet in onze auto op het dashboard allerlei metertjes staan en begint van ‘oojojoi’ met zijn hoofd te schudden. Hij neemt ons mee naar zijn auto, pakt zijn eenvoudig thermometertje en brabbelt iets van ‘Ik doe het hiermee en dat lukt ook. Ik heb al die toeters en bellen niet nodig.’ Iedereen natuurlijk plat van het lachen.

Hölick aan de Bottenviken

De brave man is zelfs bereid om ons de weg te tonen en zegt dat we hem maar moeten volgen. Wij hebben al snel door dat hij niet echt de goeie kant op gaat, maar we volgen beleefd. Hij rijdt ons helemaal terug naar de E4 snelweg waar we net vandaan kwamen. We bedanken de vriendelijke man en beginnen onze zoektocht door de stad van Kalle P dan maar opnieuw. 30 km verder bereiken we dan toch onze bestemming, het dorpje Hölick bij het water, waar we met zicht over de Bottenviken (Botnische Golf) gezellig een koffie drinken onder het afdak van een boothuisje want het is net beginnen regenen.

Drive shooting op grindweg bij Uppsala

In de namiddag nemen de mannen weer een alternatieve route. Wij volgen en Lieve heeft efkes overgenomen want mijn ogen vallen toe. We gaan al snel de E4 snelweg af en zoeken de kleinere wegen op. Lieve vermoedt dat Batman en Robin haar rijkunsten aan het testen zijn, want we rijden door wegenwerken en de wegen worden alsmaar smaller tot we uiteindelijk zelfs op een grindpad tussen de velden belanden. Het stof vliegt in het rond en ineens zien we dat Emile tijdens het rijden de deur opendoet en helemaal uit de auto hangt om een foto te maken. Zo ne zot. We beslissen deze nieuwe techniek 'drive shooting' te noemen. 

Ook het binnenrijden van Stockholm verloopt weer op een aparte manier. Onze gps had een route gevonden om de files te vermijden maar Batman & Robin rijden voorop en hun gps is blijkbaar al even eigenwijs als zijzelf. Elke keer als onze gps naar rechts wil, gaan zij naar links en omgekeerd. De reistijd en afstand op onze gps worden alsmaar langer. Het was iets over 5 toen we de stad binnen reden en iets voor 7 belanden we eindelijk aan het hotel. Eén voordeel: de sightseeing hebben we intussen al gehad. Eenmaal aangekomen, halen de mannen direct het bier naar boven, de speakers gaan keihard open en ze beginnen luid ‘De poes van tante Loes’ te zingen. Niet te doen, niet te doen …

Wij waren op de poolcirkel

Boven: Philip, DJ, Peter, Janneke, Leo, Yuri
Onder: Lieve, Gijs, Maurien en Emile

7 augustus - poolcirkelzwemmen in Lapland

Nu we het meest noordelijke punt van onze rit bereikt hebben, beslissen we met een paar teams dat we absoluut eens tot aan de poolcirkel moeten doorrijden. Na het ontbijt vertrekken we samen met Yuri & Emile en DJ & Gijs naar Jokkmokk, de officieuze hoofdstad van Lapland (zo zegt Wikipedia). Vanuit Lulea geeft de gps 160 km aan. Dat gaan we gewoon doen. En als extra klap op de vuurpijl hebben we beslist om daar boven in het meer aan de poolcirkel te gaan zwemmen. Iedereen neemt de zwembroek mee.

picknicken op de poolcirkel

We rijden via de hoofdwegen op ons doel af en ja hoor, na 2 uur rijden komen we net voor de stad Jokkmokk een groot bord met de vermelding Poolcirkel tegen. Euforisch en ondertussen al een beetje Hollands gaan we in het hutje boven de poollijn gezellig koffie zetten en picknicken. 2 andere teams die hier ook al zijn, doen ook mee. Het regent een beetje, maar dat kan de pret niet bederven en na een plaspauze en de picknick schijnt de zon alweer.

De uitdaging: poolcirkelzwemmen

Nu moet en zal het gebeuren. We zoeken door het aanpalende dennebos een weg naar beneden toe en komen aan de rand van een groot meer. Sommigen twijfelen, anderen niet en floep, we duiken het sop in. Aanvankelijk een beetje fris, maar het lukt best en we genieten van het zachte, koele meerwater. De andere teams die ons enthousiasme zagen en hoorden, komen er ook aan en Janneke gaat, zonder voorbereid te zijn (lees: zwemkledij mee te hebben) ook het water in. Na een tijdje zwemmen werd onze euforie van 'de top bereiken' des te groter en onze eigen goeie vriend des te kleiner ...

Emile & Yuri keren terug naar het hotel om nog wat spullen voor de auto te kopen. Wij gaan met de andere teams door naar Jokkmokk waar we een rendierhuid kopen. We kopen met z'n vieren aan hetzelfde kraampje en dat levert ons een goeie korting op. Tja, we zijn niet voor niks met Hollanders onderweg hé. :-)

De terugweg doen we langs de kleinere wegen in de hoop nog een rendier te kunnen spotten. Dat lukt niet maar we stoppen wel nog in natuurpark Storforsen waar de Pite rivier over de rotsen naar beneden dondert. Prachtig landschap wat weer hele mooie foto's oplevert. Zeker de moeite om hier nog eens terug te komen.