9 augustus - Ontmoeting met Kalle P op weg naar Stockholm

Na een vermoeiende rijdag gisteren van Lulea naar Sundsvall (lange rit en redelijk veel regen), rijden we vandaag direct door naar Stockholm. Over het gebruikelijke ochtendritueel zal ik het niet meer hebben en zoals alle andere rijdagen begint deze op dezelfde manier. Route van Sundsvall naar Stockholm effe bekeken op de kaart. De afwijkingen zien we wel onderweg. Basisafstand is maar 420 km, dus one shot zouden we al om 14u00 in Stockholm zijn. Maar met onze copiloten Batman & Robin, die van alternatieve routes houden, kan dat wel wat langer worden.

Meet Kalle P

We merken al snel dat de walky talky’s het niet doen (vergeten op te laden) en ter hoogte van Hudiksvall, waar we een schiereilandje zouden bezoeken dat niet direct op onze gps vermeld staat, raken we de weg een beetje kwijt. Lieve en ik beslissen om Batman en Robin te laten rijden en zelf de weg te vragen bij een plaatselijke shop. Daar zien we een mooie Amazon staan … en die blijkt niet tot onze ploeg te behoren. De eigenaar, een vriendelijke man van een jaar of 70 schat ik, staat al teken te doen dat we naar hem toe moeten komen. Hij kijkt heel verwonderd als wijzelf en even later ook Emile & Yuri de parking oprijden. Hij spreekt ons onmiddellijk aan in het Zweeds en wordt bijna euforisch als wij onze bolides naast de zijne hebben geparkeerd. Hij vraagt ons zo rap als tellen om de motorkap open te doen en komt … bijna … klaar. Van verwondering komen bij hem herinneringen en verhalen naar boven, waar wij jammer genoeg geen jota van verstaan, want hij spreekt geen woord Engels en wij geen woord Zweeds … Hij laat zijn eigen stalen Zweeds rendier zien en geeft zelfs de sleutels aan Emile om er een ritje mee te maken. Die laat zo’n kans natuurlijk niet liggen en maakt een paar rondjes op de parking. De groepsvreugde is top.

Kalle P, zo heet de man en zo staat het ook op zijn gepersonaliseerde nummerplaat, ziet in onze auto op het dashboard allerlei metertjes staan en begint van ‘oojojoi’ met zijn hoofd te schudden. Hij neemt ons mee naar zijn auto, pakt zijn eenvoudig thermometertje en brabbelt iets van ‘Ik doe het hiermee en dat lukt ook. Ik heb al die toeters en bellen niet nodig.’ Iedereen natuurlijk plat van het lachen.

Hölick aan de Bottenviken

De brave man is zelfs bereid om ons de weg te tonen en zegt dat we hem maar moeten volgen. Wij hebben al snel door dat hij niet echt de goeie kant op gaat, maar we volgen beleefd. Hij rijdt ons helemaal terug naar de E4 snelweg waar we net vandaan kwamen. We bedanken de vriendelijke man en beginnen onze zoektocht door de stad van Kalle P dan maar opnieuw. 30 km verder bereiken we dan toch onze bestemming, het dorpje Hölick bij het water, waar we met zicht over de Bottenviken (Botnische Golf) gezellig een koffie drinken onder het afdak van een boothuisje want het is net beginnen regenen.

Drive shooting op grindweg bij Uppsala

In de namiddag nemen de mannen weer een alternatieve route. Wij volgen en Lieve heeft efkes overgenomen want mijn ogen vallen toe. We gaan al snel de E4 snelweg af en zoeken de kleinere wegen op. Lieve vermoedt dat Batman en Robin haar rijkunsten aan het testen zijn, want we rijden door wegenwerken en de wegen worden alsmaar smaller tot we uiteindelijk zelfs op een grindpad tussen de velden belanden. Het stof vliegt in het rond en ineens zien we dat Emile tijdens het rijden de deur opendoet en helemaal uit de auto hangt om een foto te maken. Zo ne zot. We beslissen deze nieuwe techniek 'drive shooting' te noemen. 

Ook het binnenrijden van Stockholm verloopt weer op een aparte manier. Onze gps had een route gevonden om de files te vermijden maar Batman & Robin rijden voorop en hun gps is blijkbaar al even eigenwijs als zijzelf. Elke keer als onze gps naar rechts wil, gaan zij naar links en omgekeerd. De reistijd en afstand op onze gps worden alsmaar langer. Het was iets over 5 toen we de stad binnen reden en iets voor 7 belanden we eindelijk aan het hotel. Eén voordeel: de sightseeing hebben we intussen al gehad. Eenmaal aangekomen, halen de mannen direct het bier naar boven, de speakers gaan keihard open en ze beginnen luid ‘De poes van tante Loes’ te zingen. Niet te doen, niet te doen …